XVIII Gliwickie Spotkania Teatralne

Można już rezerwować bilety i karnety na XVIII Gliwickie Spotkania Teatralne! Sprzedaż ruszy 27 marca.

Osiemnasta edycja gliwickich spotkań teatralnych odbędzie się w dniach 8-20 maj 2007 r.

Program:

Nurt konkursowy „INSPIRACJE" na scenie Ruin Teatru Miejskiego w Gliwicach, Al. Przyjaźni 18

8 maja 2007, godz 19.00 - Scena w Ruinach
ZWISCHENMENSCH
Teatr Novogo Fronta - Praha (Czechy)

Reżyseria Teatr Novogo Fronta

Znakomity teatr rodem z Rosji , od 1995 roku na stałe mieszkający w Pradze. Krytycy opisują ich pracę jako gorzką taneczną groteskę, podzielony taniec lub porównują ich ruch sceniczny z tańcem butoh. Widowiska TNF tworzą obrazy na granicy miedzy mistycyzmem i abstrakcją, sztuką cyrkową i tańcem współczesnym, gdzie główną siłą napędową jest akcja, improwizacja, napięcie wzmocnione niedorzecznością ludzkiej tragedii.

Akcja ZWISCHENMENSCH usytuowana jest w 1945 roku w zrujnowanej Warszawie. W mieście, gdzie przed wojna mieszkało 1 300 000 osób, po działaniach wojennych zostało 878 000. W tym czasie do ruin i zgliszcz przychodzi Mesjasz...

Spektakl zainspirowany Księgą Ezechiela i biblijną historią Łazarza.

Cena biletu: 5 zł

Reżyseria Krzysztof Prus
Scenografia Marek Mikulski

Krzysztof Prus - reżyser, współzałożyciel Teatru GUGALANDER w Katowicach, od 1996 roku pracuje w teatrze repertuarowym. Zrealizował m.in. „Kordiana" ( Teatr Dramatyczny w Białymstoku), „Ślub" Gombrowicza (Teatr Dramatyczny w Płocku), „Mąż i Żona" Fredry (Tesinskie Divadlo  Czeski Cieszyn), „Sen Srebrny Salomei"(Teatr Śląski w Katowicach)

Marek Mikulski - scenograf - absolwent PWSSP w Poznaniu. Obok scenografii teatralnej zajmuje się wystawiennictwem i architekturą wnętrz. Zaprojektował m.in. przestrzeń sceny Atanazego Bazakbala w Teatrze Witkacego w Zakopanem.

Spektakl porusza historię powstań śląskich, Chce o nich jednak mówić inaczej niż zwykło się to robić. Nie z pozycji Niemców lub Polaków. Z pozycji Ślązaków, dla których powstania nie były walką o wolność, lecz straszliwą wojna domową. Po której stronie się nie opowiedzieli - zawsze przegrali...

Cena biletu: 5 zł

Reżyseria Sebastian Majewski

Scena Witkacego Wro. Została założona przez reżysera i dramaturga Sebastiana Majewskiego oraz  drezdeńskiego pisarza Andreasa Pilgrima.

Sebastian Majewski współpracował m.in z Teatrem Wierszalin, Wrocławskim Teatrem Współczesnym, Teatrem Dramatycznym w Wałbrzychu, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Wraz z Janem Klatą zrealizował głośne przedstawienie „Transfer" we Wrocławskim Teatrze Współczesnym

„Wasza wolność jest naszą decyzją" to historia o ludzkim poszukiwaniu szczęścia i o rozstrzygnięciach jakie ofiarują człowiekowi, zależności od światopoglądu, religia, filozofia albo sztuka.

Cena biletu: 5 zł

11 maja 2007, godz 19.00 - Scena w Ruinach FANTAZY

Reżyseria Mariusz Pilawski

Mariusz Pilawski - aktor i reżyser. Wystąpił w około 40 sztukach teatralnych, teatralnych ponad 50 filmach. Jest laureatem nagród teatralnych. Na stałe związany z Teatrem Nowym w Łodzi. Od 1991 roku próbuje sił jako reżyser. Jest również poetą i felietonistą.

Chęć zrealizowania FANTAZEGO w zrujnowanym gliwickim Teatrze wiąże się z procesem długotrwałego poszukiwania miejsca do wystawienia tego dramatu. Wydaje się - jak mówi autor - że naturalność wnętrza gliwickiej sceny podnosi do rangi szerszego, wręcz symbolicznego ukazania rozpadu czy upadku szlachty polskiej w końcowych chwilach epoki romantyzmu. Ludzkie losy bohaterów zaplątane w sieć wydarzeń dają wyraźny znak przestrogi przed kierowaniem się w życiu tylko zwykłym egoizmem, partykularyzmem czy wreszcie knowaniem i intryga za wszelka cenę. Wszystko to nadaje „Fantazemu" uniwersalistyczne znaczenie, czyniąc z dramatu dzieło ponadczasowe.

12 maja 2007, godz. 17.00 i 20.00 - Scena GTM
Peter Quilter
BOSKA!
Teatr Polonia z Warszawy

Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Andrzej Domalik
Scenografia: Dorota Kołodyńska
Obsada: Krystyna Janda, Maciej Stuhr, Wiktor Zborowski, Anna Iberszer, Krystyna Tkacz, Ewa Telega

Komedia, która stała się międzynarodowym teatralnym hitem. Jej akcja rozgrywa się w 1944 roku w Nowym Jorku, a oparta jest na historii życia Florence Foster Jenkins - słynnej postaci ze świata opery, najgorszej śpiewaczki świata. - Jest to utwór o śpiewaczce, która nie potrafiła śpiewać, ale miała pieniądze. I dzięki temu mogła nagrać wszystkie najpiękniejsze arie operowe. Dawała koncerty, fałszując tak potwornie, że ludzie na widowni zatykali uszy - mówi kreująca tytułową rolę Krystyna Janda. - To komedia o tym, że warto mieć marzenia, ale też warto mieć pieniądze, żeby te marzenia realizować.

Spektakl „Boska!" zobaczymy w Gliwicach świeżo po warszawskiej premierze w Teatrze „Polonia" planowanej na 27 kwietnia 2007 r.

Premiera: kwiecień 2007

Adaptacja: Krzysztof Kopka na podstawie spolszczenia Jerzego St. Sity
Reżyseria: Jacek Głomb
Scenografia: Małgorzata Bulanda
Muzyka: Kormorany

Obsada: Przemysław Bluszcz, Rafał Cieluch, Paweł Palcat, Bogdan Grzeszczak, Zuza Motorniuk, Tadeusz Ratuszniak, Paweł Wolak, Małgorzata Urbańska, Magda Skiba, Ewa Galusińska, Katarzyna Dworak, Justyna Pawlicka, Anita Poddębniak, Lech Wołczyk

„Otello" w interpretacji Jacka Głomba i Krzysztofa Kopki nie jest wierną adaptacją Szekspirowskiego tekstu. Bohaterowie nie chwytają tu za broń przeciwko Turkom, mimo iż tak jest w oryginale. - Lubimy opowiadać Szekspirem o współczesnym świecie. Tym razem nie jest to opowieść o polityce, bo ta dawno się skompromitowała, ale o namiętnościach, miłości, zdradzie. Głęboko ludzka opowieść - mówi reżyser sztuki Jacek Głomb. W legnickiej inscenizacji bohaterowie dramatu zostają zamknięci na pokładzie żaglowca „Speranza". Są na siebie skazani, muszą podejmować wspólną walkę z naturą, by przetrwać, choć sami do siebie pałają nienawiścią. Główny bohater „Otella" to zazdrość - potwór, którego macki sięgają po każdego z bohaterów. Sztuka opowiada o odwiecznej tęsknocie człowieka za inną, doskonałą rzeczywistością, będącej wyrazem zmęczenia i utraty nadziei w świat zastany.

Premiera „Otella" przygotowana została z myślą o udziale w Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Lit Moon" w Santa Barbara w Stanach Zjednoczonych, gdzie legnicki teatr gościł jesienią 2006 roku.

Premiera: wrzesień 2006 

Cena biletu: 40 zł

14 maja 2007, godz. 19.00 - Scena GTM
Tadeusz Słobodzianek
KOWAL MALAMBO
Laboratorium Dramatu z Warszawy

Reżyseria: Ondrej Spi¹ák
Scenografia: Mikołaj Malesza
Choreografia: Anna Iberszer
Muzyka: Bartłomiej Wodniak

Obsada: Mariusz Saniternik, Bogdan Słomiński, Robert Zawadzki, Mariusz Drężek/Nikodem Kasprowicz, Zbigniew Dziduch, Wojciech Chorąży, Anna Gajewska/Marta Król, Izabela Dąbrowska

Malambo to taniec argentyńskich gauchos - pasterzy z pampy - przypominający hiszpańskie flamenco i amerykańskie stepowanie. W sztuce Słobodzianka wieńczy on historię kowala, który - niczym Goethowski Faust - zaprzedaje duszę diabłu w zamian za młodość. I to aż trzykrotnie. Czasy, w które przenosi się kowal, coraz bardziej się zmieniają. XIX-wieczni pasterze, tańczący romantyczne malambo, ustępują miejsca twardym gangsterom z początku XX wieku, oddającym się namiętnemu tangu, zaś po nich następuje nasza, rozedrgana w rytmie techno, współczesność. - To smutna historia, bo staremu kowalowi poprzez konszachty z diabłami i świętymi udaje się przeżyć to swoje życie jeszcze kilka razy, ale okazuje się, że nie jest nic warte. Życia przeżytego nie da się cofnąć, bo świat się zmienia. Kiedyś ludzie potrafili żyć w zgodzie z naturą i sobą i, jeśli patrzeć na to z tej perspektywy, to świat się robi coraz gorszy - opowiada reżyser spektaklu, Słowak Ondrej Spi¹ák. „Kowal Malambo" pierwotnie powstał dla teatru lalkowego, dlatego jego język jest maksymalnie uproszczony i skondensowany, a forma dramatu przywodzi na myśl ludowy moralitet.  

Premiera: wrzesień 2006

Reżyseria: Piotr Tomaszuk
Muzyka: Piotr Nazaruk
Scenografia: Eva Farka¹ová, Jan Zavarsky
Ruch sceniczny: Piotr Tomaszuk, Rafał Gąsowski
Obsada: Rafał Gąsowski, Katarzyna Siergiej, Pavel Kryksunov, Ewa Gajewska, Dariusz Matys

Spektakl powstał z inspiracji „Dziennikami" Wacława Niżyńskiego, genialnego rosyjskiego tancerza i choreografa polskiego pochodzenia, który zrewolucjonizował sztukę tańca. W latach 1909-1913 był artystą Baletów Rosyjskich Siergieja Diagilewa. To Diagilew odkrył talent i został impresariem genialnego młodzieńca, dzięki czemu ten zaczął odnosić wielkie sceniczne sukcesy, a jego niezwykłe, ekstatyczne partie taneczne weszły do historii baletu. Przez pięć najważniejszych lat kariery Niżyński pozostawał w homoseksualnym związku ze swym promotorem. Po ich rozstaniu gwałtownie zaczęły pogłębiać się objawy schizofrenii, na którą od pewnego czasu cierpiał artysta. W sztuce Tomaszuka geniusz tańca jest już pacjentem szpitala dla umysłowo chorych. Spektakl zaczyna się w momencie, gdy dowiaduje się o śmierci Diagilewa. Obłąkany Niżyński urządza niezwykłe, wzorowane na prawosławnej panichidzie, nabożeństwo żałobne za duszę zmarłego. W trakcie tych wypominków przywołuje duchy bliskich i odgrywa, a właściwie tańczy swoje życie, miłość i wreszcie śmierć. Taniec staje się jego Golgotą, na której składa ofiarę z samego siebie. Widowisko niezwykle przejmujące, sugestywne, rozegrane na najwyższych emocjach i pulsujące nerwowym rytmem - takim właśnie, jakim współczesnym wydawał się taniec Niżyńskiego.

Premiera: wrzesień 2006

Cena biletu: 35 zł

16 maja 2007, godz. 19.00 - Scena w Ruinach Jean Genet
POKOJÓWKI
Teatr im. Juliusza Słowackiego z Krakowa

Reżyseria: Józef Opalski
Scenografia: Ryszard Melliwa
Obsada: Dorota Godzic, Joanna Mastalerz, Natalia Strzelecka

Inscenizacja sławnego dramatu nie mniej słynnego pisarza oraz deprawatora czytelników i widzów, który karierę pisarską rozpoczął w... więzieniu. Pokazane po raz pierwszy przez Louisa Jouveta w 1947 roku „Pokojówki" to gęsty arcytekst na trzy głosy kobiece: dwie Służące i jedną Panią, które bez przerwy zamieniają się swoimi wieloznacznymi osobowościami i ukazują względność reakcji i moralnych osądów. Autor oparł się na głośnej w latach 30. we Francji sprawie sióstr Papin, które zamordowały swoją panią - gazetowa notka o nich stała się inspiracją do napisania dramatu.

W tekście Geneta historia kryminalna łączy się z psychodramą. Za zamkniętymi drzwiami bogatego domu co noc rozgrywa się przedziwny teatr - bez widzów, tajemniczy i mroczny. To pokojówki Claire i Solange odgrywają przed sobą swój teatr luster i masek, kradnąc raz po raz swej pani to, co najcenniejsze: osobowość. Genet napisał o złu, które tkwi głęboko w ludziach i przeistacza ich w potwory. Opalski i jego aktorki każą patrzeć i nie odwracać wzroku. Jak zaczynają się kolejne ceremonie: powtarzający się rytuał nienawiści, jak opadają kolejne maski, jak spod szminek, grymasów, gestów teatru i kobiecości na kilka chwil, właściwie ułamków chwil, wychodzi ostateczna bezbronność.

Premiera: styczeń 2006

Reżyseria: Paweł Aigner
Scenografia: Paweł Walicki
Muzyka: Zygmunt Konieczny
Kostiumy: Zofia de Ines
Efekty pirotechniczne: Piotr Krzyczmonik

Obsada: Rafał Rutkowski, Izabela Dąbrowska, Michał Żurawski, Maciej Wierzbicki, Krzysztof Bil, Adam Chracewicz, Robert Jurco

Sztuka czeskiego opozycjonisty Pavla Kohouta, napisana ponad 30 lat temu, w epoce ostrej konfrontacji dwóch systemów, dziś - w czasach terroryzmu i wojny totalnej - nabiera nowych znaczeń. „Wojna na trzecim piętrze" to rewelacyjna tragigroteska o manipulacji jednostką w systemie totalitarnym, przedstawiająca mechanizm, w którym z ofiary czyni się zabójcę. Klimat czarnej komedii, absurdalne sceny tworzą obraz bohaterów jakby rodem ze świata kreowanego przez Kafkę czy Mrożka.

Poznajemy historię doktora Blahy, który w środku nocy otrzymuje wezwanie do wojska. Terenem działań wojskowych ma być... jego własne mieszkanie, zmieniające się wkrótce w plac boju. Głównym motywem przedstawienia jest „układ", w wyniku którego człowiek zostaje zmuszony do podjęcia walki, i łatwość, z jaką jednostka ulega przemocy i sama zaczyna atakować. Tekst Kohouta demaskuje naturę człowieka, normy społeczne, obyczaje, prawa moralne i systemy władzy.

Premiera: listopad 2006

Scenariusz i reżyseria: Andrzej Dziuk
Scenografia, kostiumy: Jan Polewka
Kostiumy damskie: Anna Wittich-Wrona
Choreografia: Grzegorz Suski
Muzyka: Jerzy Chruściński

Grają: Maciej Adamczak (kontrabas), Tomasz Kudyk (trąbka), Marek Olma (perkusja), Jan Pilch (inst. perkusyjne), Przemysław Sokół (trąbka), Leszek Szczerba (saksofon)

Obsada: Joanna Banasik, Dorota Ficoń, Adrianna Jerzmanowska, Katarzyna Pietrzyk, Jaga Siemaszko, Andrzej Bienias, Krzysztof Łakomik, Krzysztof Wnuk, Marek Wrona, Jacek Zięba-Jasiński oraz obiekty zoologiczne

„Juliana Tuwima ‘Bal w Operze' to groteskowy obraz Polski żywiącej się kłamstwem i ideologiczną propagandą, kończący się apokaliptyczną wizją katastrofy, która grozi współczesnemu światu z winy m.in. polityków. Jednego wieczora na symbolicznym balu spotykają się politycy, policjanci i złodzieje, generałowie i tajniacy, bogacze i prości pijaczkowie. Połączeni chorym transem nie dostrzegają, jak wokół wszystko wali się i ginie. Omamieni wszechogarniającym bełkotem ‘IDEOLO' w gazetach i przemówieniach, uwierzyli w dziejową rolę, którą mają do odegrania" - napisał Mariusz Urbanek w swojej książce „Tuwim" z serii „A to Polska właśnie".

Sięgając po tekst „Balu w Operze" zakopiańscy twórcy wydobyli z niego całą drapieżność i dynamizm. Spektakl wystawiony jest w konwencji niekończącego się, szalonego tańca, który wciąga, omamia aż do utraty zmysłów. Aktorzy biegają, czołgają się, wyczyniają powietrzne akrobacje, cały czas mówiąc bądź śpiewając strofy poematu, w czym towarzyszy im grający na żywo jazzband. Świat ukazany zostaje jako groteskowy bal życiowych przebierańców.

Premiera: luty 2005

Reżyseria: Jakub Krofta
Scenografia: Marek Zakostelecky
Muzyka: Georges Bizet w aranżacjach Jiriho Vysohlida
Obsada: zespół teatru DRAK

Sławna opera Bizeta „Carmen" inspirowała twórców z różnych dziedzin, począwszy od filmowców, poprzez reżyserów teatralnych czy twórców baletu. Teatr DRAK postanowił zainscenizować powszechnie znaną historię o miłości i namiętności nawiązując do doświadczeń współczesnej młodzieży.

Oryginalna akcja opery rozgrywa się w Hiszpanii w XIX stuleciu i opowiada o burzliwym uczuciu, które połączyło robotnicę Carmen z młodym sierżantem Don Jose. To historia miłości, zdrady, zazdrości i śmierci, rozegrana w bardzo intensywnej emocjonalnej tonacji. 

Inscenizacja Teatru DRAK oparta jest przede wszystkim na bajecznej muzyce Georgesa Bizeta. Widz nie musi obawiać się skomplikowanych operowych arii - wszystko przygotowane jest dla ucha współczesnych młodych odbiorców. Inscenizacja wykorzystuje bogate doświadczenie w pracy z teatralnymi lalkami, nie tylko z klasycznymi marionetkami czy jawajkami. Jest to próba metaforycznego ożywienia przedmiotów w kombinacji z bogatą choreografią i grą aktorską.

W Gliwicach odbędzie się premierowa prezentacja spektaklu.

Przekład: Maciej Słomczyński
Reżyseria: Anna Augustynowicz
Kostiumy: Wanda Kowalska
Scenografia: Marek Braun
Muzyka: Jacek Wierzchowski

Obsada: Anna Moskal, Dominika Ostałowska, Mariusz Benoit, Wojciech Błach, Jacek Braciak, Rafał Królikowski, Sławomir Pacek, Michał Sitarski, Krzysztof Stroiński, Krzysztof Szczerbiński, Adam Woronowicz

Tematem szekspirowskiej „Miarki za miarkę" jest obłuda i zakłamanie władzy, której sprawowanie wyzwala w ludziach instynkty nierzadko sadystyczne, zaś surowość rządów jest wprost proporcjonalna do rozpasania i samowoli rządzących.

Nowej interpretacji dzieła podjęła się Anna Augustynowicz, znana głównie z nowatorskich i odważnych realizacji na scenie szczecińskiego Teatru Współczesnego. Reżyserka zrezygnowała z tradycyjnego podziału na scenę i widownię - aktorzy zasiadają pośród publiczności. Przestrzeń gry kojarzy się z telewizyjnym studiem, w którym są bohaterowie, zaproszeni goście - eksperci i widzowie. Na ich oczach prowadzący inicjuje rodzaj prowokacji: oto główny bohater, Książę, pod pretekstem wyjazdu z kraju przekazuje na krótki czas władzę zaufanemu Angelowi. Ten okazuje się być ukrytym pod maską dobroci nieczułym potworem - hipokrytą przywołującym do życia uśpione prawo, wedle którego na śmierć skazać trzeba poddanego, który dopuścił się przedmałżeńskiego pożycia. Moc międzyludzkich więzi zostaje w tej opowieści poddana okrutnej próbie, a ocali je dopiero wielkoduszna interwencja Księcia. Dzięki jego przenikliwości, jakkolwiek po wielu skomplikowanych intrygach, udaje się wreszcie - bez szwanku dla życia i zdrowia bohaterów - zaprowadzić porządek.

Premiera: grudzień 2006

Cena biletu: 80 zł

PONADTO:

Scena SZAPITO  - park Chopina w Gliwicach:
- LETOKRUHY - Divadlo CONTINUO (Czechy)
- DYBBUK - Teatr Novogo Fronta (Czechy/Rosja/Niemcy)
- Koncert zespołu LEGITYMACJE (Polska) 
- POKATUKHA - Teatr LICEDEI (Rosja)
- PROROK ILJA - Teatro Tatro (Słowacja)

SPEKTAKLE ULICZNE:
- Parada uliczna Gliwickiego Teatru Muzycznego  
- Nauka latania - Teatr Strefa Ciszy  
- Kim jest ten człowiek we krwi?  - Teatr Biuro Podróży

REZERWACJA i SPRZEDAŻ BILETÓW:

Przyjmowanie rezerwacji na bilety i karnety - od 16 marca, sprzedaż - od 27 marca.
KARNET GST na spektakle w ramach nurtów: "Inspiracje" oraz "Kreacje/Wizje" - w cenie 375 zł od osoby
KARNET na spektakle na scenie Szapito - cena zostanie podana w terminie późniejszym.
Uwaga! Rezerwacja i sprzedaż karnetów - tylko w Biurze Obsługi Widzów i Promocji GTM.

BIURO OBSŁUGI WIDZÓW i PROMOCJI GTM
czynne od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 - 16.00
tel. 032 230 49 68
fax 032 301 51 93
e-mail: bow@teatr.gliwice.pl