Opis
WYKŁAD organizowany przez Górnośląskie Centrum Kultury.
WT 28.10, GODZ.18.00, sala 411
Nicolas Bourriaud – Charles Batteux XXI wieku?
W 1746 roku Charles Batteux opublikował dzieło zatytułowane Les Beaux-Arts réduits à un même principe, w którym po raz pierwszy w historii ludzkości zawarto pojęcie sztuki pięknej nawiązujące do istniejącego od średniowiecza pojęcia sztuki wyzwolone. Jak siedem było sztuk wyzwolonych (gramatyka, teoretyka, logika, geometria, arytmetyka, muzyka i astronomia), tak siedem było sztuk pięknych (malarstwo, rzeźba, architektura, muzyka, wymowa, poezja oraz taniec połączony z teatrem). Definicja Batteux na niemal dwa stulecia całkowicie zdominowała definiowanie sztuki i klasyfikację działań artystycznych. Jednak od czasów eksperymentów awangardowych, zwłaszcza tych spod znaku dadaizmu, a także wobec form artystycznych wykształconych w 2 połowie XX wieku w ramach neoawangardy, neodadaizmu i postmodernizmu, orzeczenia francuskiego teoretyka stały się niewystarczające. 2 połowa XX wieku przyniosła wiele nowych koncepcji sztuki i prób redefinicji tego pojęcia. Jedne okazywały się niewystarczające, inne nieprecyzyjne, lub łatwe do podważenia. W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszy się koncepcja kuratora związanego z paryskim Palais de Tokyo, zgodnie z którą sztuka to aktywność, której celem jest tworzenie relacji ze światem za pomocą znaków, form, działań i obiektów. Z pojęciem tym wiążą się określenia takie jak estetyka relacyjna czy postprodukcja. Podczas wykładu przedstawione zostaną główne tezy francuskiego teoretyka i przeegzaminowana zostanie ich przydatność w obliczu sztuki współczesnej.
Prowadzenie: Marta Raczek
WT 28.10, GODZ.18.00, sala 411
Nicolas Bourriaud – Charles Batteux XXI wieku?
W 1746 roku Charles Batteux opublikował dzieło zatytułowane Les Beaux-Arts réduits à un même principe, w którym po raz pierwszy w historii ludzkości zawarto pojęcie sztuki pięknej nawiązujące do istniejącego od średniowiecza pojęcia sztuki wyzwolone. Jak siedem było sztuk wyzwolonych (gramatyka, teoretyka, logika, geometria, arytmetyka, muzyka i astronomia), tak siedem było sztuk pięknych (malarstwo, rzeźba, architektura, muzyka, wymowa, poezja oraz taniec połączony z teatrem). Definicja Batteux na niemal dwa stulecia całkowicie zdominowała definiowanie sztuki i klasyfikację działań artystycznych. Jednak od czasów eksperymentów awangardowych, zwłaszcza tych spod znaku dadaizmu, a także wobec form artystycznych wykształconych w 2 połowie XX wieku w ramach neoawangardy, neodadaizmu i postmodernizmu, orzeczenia francuskiego teoretyka stały się niewystarczające. 2 połowa XX wieku przyniosła wiele nowych koncepcji sztuki i prób redefinicji tego pojęcia. Jedne okazywały się niewystarczające, inne nieprecyzyjne, lub łatwe do podważenia. W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszy się koncepcja kuratora związanego z paryskim Palais de Tokyo, zgodnie z którą sztuka to aktywność, której celem jest tworzenie relacji ze światem za pomocą znaków, form, działań i obiektów. Z pojęciem tym wiążą się określenia takie jak estetyka relacyjna czy postprodukcja. Podczas wykładu przedstawione zostaną główne tezy francuskiego teoretyka i przeegzaminowana zostanie ich przydatność w obliczu sztuki współczesnej.
Prowadzenie: Marta Raczek
